W najbliższy czwartek, o godz. 18.00, zapraszamy na spotkanie z Aleksandrem Durajem, Janem Bujnowskim i Mathilde Papapietro.
Rozmowę z gośćmi poprowadzi dr Patrycja Cembrzyńska, autorka eseju poświęconego fotografii działek w książce “dzieło-działka”, a także autorka niedawno wydanej książki o Wieży Babel.

Działki jako inspiracja dla artystów? Tak. Najczęściej fotografia ale i performance, czasem film, niekiedy malarstwo. Przykłady znajdziemy nie tylko w Polsce, także na wiedeńskiej wystawie o działkach (otwartej jeszcze przez 2 tygodnie). Cykl fotografii realizowanych przez wiele sezonów na krakowskim ROD “Grzegórzki” Aleksandra Duraja to oś wystawy pokazywanej w naszym muzeum. Prace te trafiły do kolekcji MEK, ale i do Kiyosato Museum of Photographic Arts w Japonii.

W tle prac naszych gości i jednocześnie współautorów książki chciałabym przypomnieć o fotograficznym i artystycznym projekcie dokumentacji londyńskich ogródków działkowych likwidowanych pod budowę stadionu olimpijskiego. Chodzi o prace Jana Stradtmanna , Mimi Molica, fotografie z kolekcji Muzeum Londynu.

Do zobaczenia w czwartek, WSTĘP WOLNY.

Polecamy najnowszą wystawę Jana Bujnowskiego SUPER WIEŚ, którą można oglądać do 1 lipca w Galerii Fotografii 5A, Wydział Sztuki UP, ul. Karmelicka 41.
Przykłady różnych prac Mathilde Papapietro pod tym linkiem.
Link do książki Patrycji Cembrzyńskiej tutaj

Patrycja Cembrzyńska: Co znaleźć można takiego na działkach, że stały się one tematem Twojej twórczości, a na początku miejscem spacerów? Dziś, z tego co wiem, najczęściej odwiedzasz ogrody działkowe położone w okolicach ulicy Waszyngtona i Alei Stanów Zjednoczonych w Warszawie.
Mathilde Papapietro: Tam mam obecnie najbliżej. Jednak jednymi z pierwszych, które poznałam, były ogrody sąsiadujące z Polem Mokotowskim oraz przy ul. Odyńca. Przy Odyńca znajduje się najstarszy ogród działkowy w Warszawie, założony jeszcze w 1903 roku. Bardzo intrygują mnie także dzikie ogrody, zwykle gdzieś w pobliżu torów kolejowych – są biedniejsze, bardziej zaniedbane, ale zarazem to tam widać najwyraźniej, jak wyrzucone rzeczy żyć zaczynają drugim życiem. To tam zobaczyłam najciekawsze wytwory ludzkiej pomysłowości. Ale ogrody przy Waszyngtona stały się mi szczególnie bliskie. Raz, że mieszkam niedaleko. Dwa, że jest to miejsce otwarte i wiem, że zawsze mogę tu przyjechać.
P.C.: Rozmawiasz z działkowcami?
M.P.: Tak. U mnie na Grochowie jest targ, gdzie czasem przychodzą panie sprzedawać kwiaty. One mają tutaj ogródki działkowe. Kilka działkowiczek w ten sposób poznałam – robiąc zakupy na targu.
P.C.: Przede wszystkim jednak obserwujesz. Fotografujesz zmieniający się ogród. Jak zatem zmieniły się polskie ogrody działowe od czasu kiedy przyjechałaś do Polski, czyli z końcem lat 90?
M.P.: Gdy przyjechałam do Warszawy, nie było sklepów ogrodniczych. Teraz już są. To zmieniło bardzo wiele. Działki stają się dla mnie, jako artystki, trochę mniej ciekawe. Podobne altany, podobne ogrodzenia. Gdy nie było sklepów, ludzie musieli sami kombinować, jak co zrobić. To nagle zmieniło się, niemal z dnia na dzień. Dynamika ekonomicznych przemian, którą obserwuję od czasu przyjazdu do Polski, bardzo silnie odznaczyła się na wyglądzie ogrodów.

[czytaj dalej…]

Ogród działkowy w wałbrzyskiej dzielnicy Podzamcze należy do największych w Polsce. Na około stu hektarach znajduje się tutaj ponad 2,5 tysiąca działek.

W 1984 roku z aparatem fotograficznym wybrał się na Podzamcze Andrzej Ślusarczyk, by sfotografować altany. Powstały wówczas pierwsze zdjęcia z serii, nazwanej po latach Strefa osobista. Na fotografiach w tle altan widać często bloki; nie mamy wątpliwości, że Strefa osobista stanowi cześć sporego miasta. W recenzji, która ukazała się w 1985 roku w kwartalniku „Fotografia” Sławomir Magala podkreślał, że trudno „wyobrazić sobie bardziej typowy dla powojennej Polski widok niż osiedla bloków mieszkalnych, znormalizowanych pudełek z betonu, obok których wyrastają ogródki działkowe, małe działki z altankami i domkami”. To prawda, swój azyl uprawiają działkowcy „spomiędzy betonu”. Kawałek ziemi przekształcają w poletko doświadczalne, gdzie kiełkują nie tylko rośliny, ale także powstają przeróżne „patenty” na rozmaite okoliczności. Fotografa zainteresowały jednak przede wszystkim eksperymenty architektoniczne.

[czytaj dalej…]

W ramach ciekawostki zamieszczam na naszym blogu scenę z mojego musicalu “Sezon na ogórki”, jaki kręciłam 4 lata temu. Film kręcony był na ogrodach działkowych w Jaworznie, udział w nim wzięli wzięli oprócz moich znajomych też prawdziwi działkowcy!

W całości filmu niestety nie udało się nakręcić, ale szlaki już przetarte i w przyszłości, kto wie?

Poniżej link do jednej z pierwszych scen otwierającej film. Ukazuje ona działkowe życie w iście musicalowy sposób.

Żeby zobaczyć filmik, kliknij tutaj:Sezon na ogórki

Ostatnio trafiły w moje ręce zdjęcia powodzi na Zakolu Wisły (i sprzątania po niej), wysłane przez Macieja Siudmaka. I chciałam się nimi podzielić.

[czytaj dalej…]