11 lipca, Trybunał Konstytucyjny ogłosi decyzję w sprawie wniosku o uchylenie ustawy o Rodzinnych Ogrodach Działkowych. Transmisja czerwcowego posiedzenia warta była uwagi, w pierwszej części (tyle udało mi się zobaczyć) ciekawie wypadła wnikliwa perspektywa sędziów. Na przykład jeden z nich pytał: a gdybyśmy uchylili ustawę i dali rok ustawodawcy na napisani nowej, a Sejm by nie zdążył, co to oznacza dla społeczności działkowców? Otóż wnioskodawca musiał przyznać, że delegalizację działek! Albo inny sędzia omawiał sytuację, w której zamiast zabrać uprawnienia PZD może warto nadać podobne innym miejsko-ogrodniczym inicjatywom? Czemu nie.

Zdumiewały mnie braki w argumentacji strony składającej wniosek o uchylenie ustawy i krytycznie wypowiadających się posłów. Tymczasem dwaj prawnicy PZD wypadli brawurowo, wymowność i przygotowanie niczym z amerykańskiego serialu prawniczego. Działki w wielkim mieście.

W oczekiwaniu na dalsze odcinki serialu o działkach (swoją drogą aż dziwi, czemu dotąd nie powstał żaden!) zapraszam do innej aglomeracji. Można działkować, choć pomysł na miejski ogród trochę się różni.

Działkowiczka w ogrodzie, fot. Stefano Zanini

W Paryżu i okolicznych miejscowościach jest wiele ogródków uprawianych przez osoby skupione w stowarzyszeniach lub po prostu przez grupy przyjaciół. Znajoma ogrodniczka, Marta Fraticelli pojawia się na działce w każdej wolnej chwili, są to głównie niedziele. Najbardziej lubi odkrywać rośliny, ich zastosowania, przetwarzać rośliny lecznicze i owoce, które tam rosną, przyrządzać posiłki z tego co uda się zebrać. Przygodę z ogrodem zaczęła rok temu, wciąga się coraz bardziej. W niedzielę, 17 czerwca było święto ogrodu, warzywne atelier zapraszało na koncert owadziej muzyki. Przyznam, że nieźle to brzmi.

Święto ogrodu, fot. Stefano Zanini

Wraz ze znajomymi założyli „Ogród solidarnego Ivry” we wrześniu. To grupa dwunastu osób praktykujących ogrodnictwo poprzez permakulturę. Uprawiają ziemię wspólnie, nie dzieląc jej na osobne działki, za to dzielą się zbiorami. Bezdomni, którzy pomieszkiwali wcześniej w tym miejscu także mają w tym ogrodzie swój udział. Ogród działa póki co bez specjalnego przydziału, choć o niego wystąpiono w maju 2011, a więc na pięć miesięcy przed założeniem ogrodu, gmina nie udzieliła odpowiedzi. Teren jest gruntem komunalnym podparyskiej gminy Ivry sur Seine, aglomeracyjnej choć tuż za autostradą. Celem przedsięwzięcia jest uwrażliwienie i zbliżenie mieszkańców do ogrodnictwa i natury w mieście, w którym jest wiele przestrzeni zielonych, dotąd niezagospodarowanych.

Na blogu ogrodu możemy zobaczyć jak tworzono ogród oraz działkową dyscyplinę sportową: skoki przez zagony. Polecam!

Merci beaucoup Marta et Stefano!
Karolinie dziękuję za działkową czujność i kontakt!

Dla wszystkich, którzy w Noc Muzeów nie będą mogli odwiedzić wystawy dzieło-działka (już otwarte! zapraszamy dziś do 1 w nocy!) propozycja lektury i dalszego buszowania za bardzo ciekawym wątkiem. Ważna wystawa w Wiedniu.

[czytaj dalej…]

Tworzący rzeźby i instalacje w przyrodzie Andy Goldsworthy jest bohaterem filmu z 2001 roku „Rivers and Tides” („Rzeki i Przypływy”) w reż. Thomasa Riedelskeimera. Sztuka brytyjskiego rzeźbiarza tworzona jest z kamieni, światła, wody, roślin, a powstałe dzieła są często ulotne. Sposób pracy artysty to praktykowanie różnych rozwiązań w plenerze, których efekt odtwarza niekiedy w galeriach. Topiący się słońcem ostry lód ułożony w aureole, spływające leśną rzeką kolorowe liście, pajęcze konstrukcje z trawy i patyków, wiele tych prac odsyła do form na co dzień obojętnych naszemu spojrzeniu.

[czytaj dalej…]

Wiosna z impetem wkroczyła na łamy miesięcznika „Działkowiec”. Z obydwu numerów, marcowego i kwietniowego, przebija komunikat: powinniśmy zmienić ogródki działkowe, co wpłynie na ich wizerunek. Jak PZD wyobraża sobie kierunek zmian? W programowym tekście Modernizacja, dlaczego ważna? napisano:

Rozpoczynający się sezon jest okazją do przeprowadzenia zmian na działkach. Jak skłonić przy tym działkowców do czynnego udziału w poprawie wizerunku ogrodów działkowych w społeczeństwie?

[czytaj dalej…]

Biofobia, a więc lęk przed tym, co żywe, biologiczne, roślinne doczekał się klasyfikacji i własnej nazwy. Kilka lat temu w książce Last Child in the Wood jej autor, Richard Louv, opisał trend wśród zachodnich społeczeństw związany z obawami przed kontaktami dzieci ze światem natury. Dzieninikarz użył nazwy Nature-Deficit Disorder. Odpowiedzialne za to są lęki rodziców, ograniczanie dostępu do miejsc przynależnych naturze, wzrost konsumpcji mediów elektronicznych przez dzieci.

[czytaj dalej…]