Usłyszałam raz o filmie dokumentalnym o jednej z amerykańskich farm produkujących żywność organiczną według zasad biodynamiki. Życzliwy doniósł pamiętając o istnieniu działkowych kalendarzy biodynamicznych. Brzmiało intrygująco. O film się postarałam, jest w bibliotece MEK.

„The Real Dirt of Farmer John” z 2005 roku to zabawna i dramatyczna opowieść o rolniczej Ameryce. Reżyser Taggart Siegel opowiadając historię Johna Petersona, rolnika ze środkowego zachodu (północne Illinois), pokazuje jak świat amerykańskiej prowincji lat 50-tych, przez czas kontrkultury ’68 roku i kryzysu lat 80-tych doszedł do punktu, w którym ludzie rozglądają się za prawdziwą żywnością a uprawna, dobrej jakości ziemia jest przeznaczana pod kolejne osiedla domów sięgających daleko od metropolii przedmieść. Widzimy kapitalne materiały archiwalne (wszechobecność amatorskich kamer znów daje świetne rezultaty), śledzimy chwile świetności i całkowitego upadku farmy, kibicujemy kreatywnym pomysłom właściciela mocującego się z samym sobą i zmieniającymi się warunkami gospodarowania.

[czytaj dalej…]

Przygotować sobie teczkę i kilka gazet (najlepiej dzienniki, zdolne absorbować wilgoć). Teczka może być z plastiku, grubego kartonu, sklejki. Wymiary: roślina powinna zmieścić się w gazecie formatu „Gazety Wyborczej”, lub „Dziennika” (nie wystawać poza nią).

Teczkę i kilka gazet nosić ze sobą w miarę możliwości na każde spotkanie z działkowcami. Po zebraniu roślin należy je wysuszyć. Robimy to zmieniając gazety codziennie, teczkę mocno przyciskać ciężkimi przedmiotami.

Układanie roślin:
– jeśli roślina jest nieduża, wówczas kilka sztuk ułożyć na gazecie

– jeśli jest zbyt długa, to zgiąć ją w kształcie V, N, M

– jeśli jest zbyt długa i mocno liściasta, przeciąć na pół lub na trzy części i ułożyć je obok siebie

– jeśli liść rośliny jest bardzo duży i nie mieści się na gazecie, można go złożyć tak, by widoczna była podstawa liścia, jego czubek i ogólny kształt. Pamiętać by duże liście mocno przyciskać, żeby się nie fałdowały. Dodatkowo można obłożyć je ligniną. W ten sposób szybciej wyciągniemy z nich wodę

– pnącze, które naturalnie zgina się, może zostać w kształcie litery U

– liście tak ułożyć by nie nachodziły na siebie, niektóre odkręcić, by widzieć spodnią część, to samo z kwiatami. Niektóre płatki kwiatów otworzyć, by widzieć ich wnętrze (pręciki, słupki). Z kwiatami należy obchodzić się bardzo delikatnie, gdyż ich „kompletność” bywa często kluczowa dla zidentyfikowania danej rośliny

– przy układaniu roślin na gazecie pamiętać o tym, że powinny one w miarę możliwości zachować naturalny kierunek liści, pędów, i innych części. Kwiaty zwieszone, powinny pozostać zwieszone, a kwiaty wyprostowane powinny pozostać proste

– jeśli roślina ma bardzo wąskie liście lub zwijające się (dotyczy to głównie traw), lub jeśli jest bardzo ciepło i zerwana roślina szybko więdnie, wtedy można zmoczyć ją wodą lub włożyć do lekko namoczonej gazety, to pomoże w rozprostowaniu poszczególnych jej części.

– jeśli roślina jest zbyt rozłożysta, o bardzo rozgałęzionych pędach, wtedy można niektóre pędy i liście powycinać, ale w taki sposób by nie pozbawić ich cech (charakterystycznych form pędów i liści), np. odcinając liść pozostawić fragment jego ogonka przy okazie, na znak, że kiedyś tam wyrastał organ.

– owoce, jeśli są grubsze niż 2-3 cm., tniemy wzdłuż lub wszerz. Możemy zrobić małą kopertę, w którą włożymy owoce, które odpadły podczas suszenia rośliny.

– iglaki podczas suszenia „sypią się”, wiec od początku trzymać je w czymś na kształt koperty z gazety.

[czytaj dalej…]